No es tan dañoso oír lo superficial como dejar de oír lo necesario.(Marcus Fabis Quintiliano)

Agur, Javi, agur. Artez ibili!

| 26.6.10

Tomado de Berria (jo, había escrito Egunkaria!):

2010-06-25
Javier Vizcainok Radio Euskadiko entzuleei agur esango die etzi
22 urtez EITBko irratian lan egin ostean, «zikloa amaitutzat» eman du, eta beste eskaintza bat onartzea erabaki du
URTZI URKIZU.
Donostia
Radio Euskadik azken bi hamarkadetan izan duen kazetari nabarmenetako batek agur esango die entzuleei asteburu honetan. Javier Vizcaino badoa. Bere kabuz. Hala argitu nahi izan dio BERRIAri: «Nire borondatez erabaki dut joatea, ez dago atzean arrazoi ideologikorik eta ez dut inolako presiorik izan. Are gehiago, zuzendaritza berriarekiko hitz onak baino ez ditut». Dena den, ia 22 urtez EITBko gaztelaniazko irratian aritu ostean, «ziklo bat amaitutzat» emateko unea dela iruditu zaio esatariari. «Duela urtebete joatekotan egon nintzen. Eta egia da une honetan ez dudala neure burua EITBren eskeman ikusten. Baina, horrez gain, esan behar dut azkeneko urtean eskuak libre izan ditudala nahi nuena egiteko».

Radio Euskadi uzteko arrazoietako bat, bestetik, egin dioten lan eskaintza bat da. «Eskaini didatena egiteko gogo handia daukat». Tratuan ari dira oraindik. Eta ez du argitu nahi izan nora joango den.

Asteburu honetako Más que palabras magazineari dagokionez, saio normalak izatea nahi du. «Kolaboratzaile guztiak agurtuko ditut, baina agur diskretu bat izatea nahiko nuke».

Radio Euskadiko zuzendaritza berria iazko udan heldu zenean, Xabier Lapitz izan zen desagertu zen aurreneko ahotsa. Javier Vizcainorena desagertuko zen zurrumurrua zabaldu zen, baina oporren ostean hori gezurtatuta geratu zen. Iazko udan bertan Vicainok bazituen lan eskaintza pare bat, baina Radio Euskadin jarraitzea erabaki zuen. Más que palabras irratsaioarekin 11 denboraldi egin ditu jada, eta orain Radio Euskaditik joateko «abagunea» heldu zaio.

'Cocidito Madrileño'-ren aita

Ibilbide luze eta aberatsa izan du Javier Vizcainok Radio Euskadin ia 22 urte hauetan. Irratira heldu zenean, erredakzioko gazteena zen. Hainbat saiotan ibili zen. Eta duela 11 urte Más que palabrasmagazinea gidatzeari ekin zion. Saio horren barruan sortutako Cocidito madrileño-n Madrilgo tertuliakideen perlak jasotzen hasi zen, arrakasta handia lortuz. 2003. urtean Foca argitaletxeak liburu bat argitaratu zuen Cocidito-ren pieza onenekin. Antzezlan ere bihurtu zen Cocidito, Glu Glu antzerki konpainiaren eskutik. 2007. urtean Ondas saria jaso zuen Vizcainok, Cocidito madrileñoemankizunarengatik. Irrati Berritasunaren atalean saritu zuten.

Azken denboraldian tartea saiotik kentzea erabaki zuen Vizcainok. «Madrilen euskal herritarrok existitzeari utzi diogu, Iparreko gerra irabazitzat jotzen dute», arrazoitu zuen iazko urrian Deia-n. Dena den, Cocidito-tik aparte, elkarrizketa interesgarriak, solasaldi koloretsuak eta kolaboratzaile finak izan ditu magazinean. Halaber, urteotan entzule datu oso onak izan ditu Vizcainoren irratsaioak.

12 comentarios:

Io dijo...

¿Adios?
No comprendo.
Que un profesional cambie de uno a otro medio parece lo más normal. La vida supone una adaptación continuada a entornos cambiantes y la vida profesional responde al mismo patrón,poco más o menos.

Pues que le vaya bien en su nuevo medio a JV. Sólo el tiempo dirá si ha sido una decisión acertada.


Saludos.

Io dijo...

Hay fechas y acontecimientos que sí tienen hondura histórica, como nos recuerda Carmen Grimau al hilo de
"Las palabras irrevocables del 18 de junio de 1940", que invito a leer.

http://historia.libertaddigital.com/las-palabras-irrevocables-del-18-de-junio-de-1940-1276237931.html

Carmen Grimau es hija del miembro del Comité Central del Partido Comunista de España, Julián Grimau García, fusilado en Madrid el 20 de abril de 1963 por la Dictadura, acusado de haber entrado clandestinamente para reorganizar el Partido Comunista en el interior.

Carmen Grimau tiene una notable obra literaria en su haber.

Saludos.

Kanif dijo...

Bueno, supongo que JV habrá cumplido un ciclo. Son ya muchos años haciendo el programa.
Ya sabéis que yo me distancié voluntariamente de la emisora, más por cabezonería que por un fallo de ellos, lo admito. Luego otras ocupaciones me han impedido escuchar la radio, sobre todo los sábados, pero cuando lo hacía me parecía que el programa mantía su calidad habitual.
Ah, y supongo que esta vez sí será el final de este blog que con tanto denuedo ha mantenido sobre todo Sonia. O no... no sé si el programa seguirá y con el los MQPzaleak...
Lo dicho, Vizcaíno, un abrazo y mi deseo de que sigas haciéndolo tan bien allí donde vayas.

sonia dijo...

"Y un día, compañera, volveremos triunfantes al espacio habitado que jamás era nuestro"
es de Alfonso Sastre el autor-hombre invisible que más admiro.
Te lo dedico a ti Javi, canción por escrito.

No puedo resumir, ni creo que quiera o pueda, en pocas líneas o muchas, la pena, alegría,y satisfacción, nerviosismo, y responsablidad, que ha supuesto mi pequeña colaboración.
Lo intenté hacerlo desde el corazón y la cabeza, que aveces se unen por el cuello, y la boca, los ojos, y el resto de los sentidos.

Si tú eres el alma de MQP, y yo un trocito de ese gran cuerpo, como podreís comprender des-habito este maravilloso cuerpo, para fundirme en retornos que un día ,quizá se hagan luz, con otras miradas, voces, cuellos, corazones y cabezas.

Este blog, es de un grupo de gentes que espero sigan, sigamos, al menos es como nuestra Taberna Fantástica, (y no le conozco aún, a este Alfonso, y mira que pienso en él).
LO dicho, un día en un espacio.
Besos Javi,gracias y todo mi cariño y a todo el equipo actual
y a todos los equipos anteriores.

!!Buen viento a todos!!

PS: Kanifero , qué alegría de verte.

Iñaki Murua dijo...

"Arratsalde on, Euskal Herria"

Aunque dejé de escribir posts aquí, he seguido con vosotras y vosotros.

A botepronto, y riesgo de ser tildado de moñas jeje, me sale que para mí MQP ha sido más que un programa. Una posibilidad de acercarme a personas que de otro modo difícilmente hubiese conocido.

Besos y abrazos.

PD Me parece raro que a MiKeL no se le haya ocurrido alguna marcianada todavía ;-)

MiKeL dijo...

Hala lo que me ha dicho!!! Estoy opinando en los blogs de otros, de momento, luego ya llegaré aquí a poner de chupa de dómine a JV, a cenSurio, a cagArruti o a quién se ponga por delante. Me sabría mal que el pequeño malhumorado aterrizase en Onda Vasca y le quitase el programa a Itsaso que lo hace muy bien, pero estoy a la espera de acontecimiento. Ya has visto que hasta la foto la he cuidado porque la primera que se me había ocurrido era demasiado censurable y luego el pequeñarra se mosquea. A no mucho tardar, daremos caña.

Moli dijo...

Le prefiero con camiseta de las suyas y menos traje.
Dejo aquí lo mismo que en twitter: un muxu al aire para todos y todas con todo mi cariño, un placer compartir lo compartido. Nos vemos, nos leemos, ya nos TENEMOS.
Y es que ¿aún no lo tenemos claro?... con todo... ¡qué bello es vivir!

http://www.youtube.com/watch?v=6eUZBQ0L_EY&feature=related

;-)

Moli dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
iturri dijo...

Saludos.

He visto que Mikel ha subido este apunte y vengo para saludar y decir hasta luego, porque me da que Más Que Palabras se ha acabado ya. No tengo ni idea de qué hará Javier en el Grupo Noticias, pero basta con ver lo que hace Lapitz para saber que JV estará en radio y estará en prensa escrita también.

Es una pena que JV deje la Radio Pública Vasca, pero es lo que hay. A ver qué hace en su nueva etapa.

Os dejo el enlace a la entrevista de Rosana Lakunza que ha aparecido hoy en los periódicos del Grupo.

Un placer.

Txolarte dijo...

Euskaraz erantzutea gustatutako litzaidake, baina ez dut uste maila edukiko dudanik baina borondatea betidanik dago nirekin.
Por propia experiencia y supongo que no será solo propia, tomar decisiones es algo casi siempre jodido y supongo que no habrá sido tan sencillo como se describe en la entrevista de Deia, que por cierto la he leído en las campas de Urbía, con un día estupendo y algo bucólico porque la niebla le daba unos intensos contrastes al paisaje.(Es solo,para dar envidia).
Siempre he considerado que Javier Vizcaino es un excelente profesional de los medios tal y como se refleja en la entrevista, por tanto supongo, que su decisión tiene mucho que ver con su capacidad y necesidad profesional de perfeccionar continuamente el medio donde disfruta.
Me alegro de que los “disidentes” vuelvan al blog , porque como bien dice el sensato Kanif la tensión o el sentir de la “taberna fantástica” ya no la puede mantener ni el irreverente Mikel .
Me quedo con esas últimas copas que servía Sonia, en la calle suena la pandereta o el pandero y Moli ,ya se ha cambiado hasta de luk, mañana amanece, que no es poco, y yo pensaré que ha sido un placer compartír con vosotros.
Un saludo

Moli dijo...

Txolarte: pero ¡¡me ha durado menos que un nublau!!. ¡qué cosa!. Es como si la vida me hubiese llevado a hacer un homenaje de una semana. Hoy me encanta verlo y que ayer a la noche me pusiese a buscar una foto para el perfil. Pero es la única foto que tengo para enlazar (aunque parezca mentira), me la hicieron en RE esta loca gente y no se, ahora escanearé en la libreria alguna de la infancia... Muxu handi, y amanece

Marieta dijo...

Aunque me pierda de vez en cuando, aquí estoy y supongo que seguiremos estando juntos por algún lado.
Mil petons